Eksploratorzy

W Tarragonie na pozycji 41°6′53″N 1°15′33.50″E znajduje sie rzymski amfiteatr z II n.e. Mógł pomieścić około 15000 widzów i mierzył 130 na 102 metry.
W 259 roku za panowania cesarza Waleriana podczas prześladowań chrześcijan na jego arenie puszczono z dymem biskupa Fructuosusa i dwóch jego dekanów Auguriusa i Eulogiusa. Odbiło się to szerokim echem w świecie chrześcijańskim. Zdaje się, że nawet św Augustyn poświęcił temu wydarzeniu jedno ze swoich kazań.
W każdym razie echo tych wydarzeń było na tyle silne, że w VI wieku ariańscy Wizygoci na miejscu kaźni zbudowali bazylikę pod wezwaniem owych męczenników.
Nie nastała się długo bo w VIII przyszli Arabowie i ją zaorali. Arabowie cieszyli się tym rejonem do XII wieku. Po ich wyparciu chrześcijańscy władcy Aragonii na ruinach wizygockiej bazyliki zbudowali romański kościół Santa Maria Del Miracle. Przetrwał on aż do 1915 roku.
Sam amfiteatr przechodził różne koleje losu. Przez jakiś czas robił za więzienie. Pod koniec XVII wieku przebywali na jego terenie więźniowie którzy budowali port w Tarragonie.

A oto parę fotek:
























I to na razie wszystko w tym poście. Dokończę w nastepnym bo w jednym się nie zmieści.

_________________
Życie panie, to interes do którego się dokłada.

Piotr Bukartyk

I druga część.
Ruiny kościoła Santa Maria Del Miracle z widocznymi śladami wizygockiej bazyliki.



















No i przykościelny cmentarz.
Już wieki temu uprawiano twórczy recycling.
Po 4 wiekach Aragończycy znowu zaczęli używać były cmentarz wizygocki wyzyskując nie tylko teren ale i wykute wcześniej groby.









Tyle na temat tego unikalnego obiektu.

Wszystkim mogę polecić Tarragonę. To miast jest z jakiegoś powodu omijane przez turystów. A niesłusznie gdyż jest szalenie atrakcyjne. Sporo pozostałości rzymskich ale prawdziwą wisienką na torcie jest katedra pod wezwaniem św. Tekli.
Będziecie planować wycieczki w ten rejon Hiszpanii - przeznaczcie minimum dzień na Tarragonę a nie pożałujecie.

_________________
Życie panie, to interes do którego się dokłada.

Piotr Bukartyk